Rondwandelen in de meest dorpse hoofdstad ter wereld

24 januari 2016: Dagje rondwandelen in de meest dorpse hoofdstad ter wereld

Vientiane is in 1827 bijna helemaal verwoest door de de Thaise overheersers. Koning Chao Anou was tegen hen in opstand gekomen met dramatische gevolgen. De stad werd met de grond gelijk gemaakt, waarbij tempels en kloosters niet werden ontzien. De enige tempel die gespaard bleef was Wat Si Saket, want deze tempel is in Bangkok-stijl opgetrokken... De stad bezit daardoor niet veel cultureel erfgoed meer. Wel is duidelijk de Franse invloed merkbaa, waar ook veel Franse restaurants horen. We hebben gisterenavond ook in Frans restaurant gegeten: ruim10 euro voor een mooi driegangendiner (excl wijn).

Goed gekleed tegen de kou (niet meer dan 16 graden en een koude harde wind) gingen we vanmorgen vroeg op pad. De opbouw van de rondwandeling was prima. Met TukTuks lieten we ons afzetten bij het verste punt: de aardslelijke, bombastische stoepa Pha Tat Luang, met daarvoor een standbeeld van de oprichter van deze stoepa, koning Setthathirat. Deze stoepa is voor de Laoatianen echter van grote religieuze en nationale waarde.

Daarna naar de kopie van de Arc de Triomph, de Patuxia of overwinningspoort..

De mooiste tempel is zonder meer de al eerder genoemde Wat Si Saket, die uit 1818 stamt. Er staan meer dan 1000 boeddhabeelden op dit tempelcomplex. De absolute topper van Vientiane.

De rondwandeling sloten we af bij de zeer levendige tempel Si Muang. Op deze vrije zondag was het druk met Laotianen die op allerlei mogelijke manieren bidden en offeren voor geluk, gezondheid en dergelijke. Boeddhisten doen ook niet moeilijk als daar toeristen tussen lopen. Heel anders dan bij veel religies. Het gaat er allemaal luchtig aan toe. Voor de tempels kunnen ze van alles kopen om te offeren. Daar horen ook kleine vogeltjes bij, die ze in een kooitje meenemen naar de tempel en dan vrij laten.

Morgen vertrekken we alweer vroeg naar het zuiden van Laos. Wordt weer een lange reisdag op de slechte wegen in Laos, maar dat wisten we tevoren al.

Verwarrend Vang Vien

Zaterdag 23 januari 2016: verwarrend Vang Vieng

Vang Vien ligt prachtig aan de rivier de Nam Song omgeven door karstgebergte en heeft daardoor een typisch zuid-oost Aziatische aanblik. De rivier is zeer geschikt voor kanoën, met hier en daar een stroomversnelling. Je kunt er ook grotten bezoeken. Dat is de mooie kant van Vang Vien.

De keerzijde is de grote stroom toeristen, die het stadje zelf volkomen verpest. De Laotianen doen hetzelfde als in bijvoorbeeld Spanje gebeurde met Marbella en Tormolines. Het stadje wordt volgepropt met afzichtelijke gebouwen inclusief verdiepingen hoge hotels, die het uitzicht op de fraaie omgeving verpesten zo niet helemaal wegnemen. Daarnaast iets persoonlijks: ik heb een hekel aan al die po...herrie van veel te harde muziek. Enige zelfreflectie brengt me bij de (dis)kwalificatie: een IDL-tje oftewel Is De Leefijd...

We kwamen gisteren laat in de middag aan in ons prachtig aan de rivier, aan de rand van het stadje gelegen hotel met bungalows. We hadden vandaag slechs een paar uur om iets van de omgeving te bekijken. Om elf uur vertrokken we alweer naar de hoofdstad van Laos, Vientiane. Gisteren en vandaag was het lekker warm met temperaturen boven de 30 graden. Morgen draait de wind, volgens de voorspelling, naar noord-oost en krijgen we drie dagen een koufront: zijn we even solidair met jullie in Nederland. Overdag tussen de 15 - 20 graden en kans op regen. We zien wel!

Op weg naar Vientiane stopten we net even buiten Vang Vien bij een marktje waar vooral vis werd verkocht. Totnutoe heb ik geen foto's van allerlei dieren, die je op marktjes ziet geplaatst. Zoals gebruikelijk eten ze in Laos bijna alles dat beweegt; een beetje rekening houden met onze gevoelige zieltjes. Dit keer wel wat foto's daarvan, omdat het nu wel door de censuur heenkwam.

We zijn nu halverwege onze reis door Laos en Cambodja. Resteert nog een week in het zuiden van Laos met een mooi programma en een week Cambodja met aan het eind 2 dagen voor Ankhor Wat.

Bommen, kruiken en zijde

Donderdag 21 januari 2016: Bommen, kruiken en zijde

Gisteren zijn we na een lange busreis aangekomen in het oosten van Laos in de hoofdstad van de provincie Xieng Kuang,Phonsovan. We zitten hier niet ver van de grens van Vietnam.

Een klein stukje geschiedenis over deze regio.

Dit gebied heeft in de periode 1964-1973 heel veel geleden onder de Vietnamoorlog.

Laos werd door de VS gezien als een buffer tussen het communistische China en Noord-Vietnam en de rest van Zuid-oost Azie. Neutraliteit van Laos was het minimum dat acceptabel was. Er werd ook een internationaal verdrag ondertekend door o.a de VS dat de neutraliteit garandeerde. De Amerikanen trokken zich officieel terug uit Laos, maar geleid door de CIA kwamen ze terug en begonnen met de aanleg van een geheime stad Long Chen (Long Thien). Uiteindelijk groeide deze geheime stad zelfs uit tot de 2e stad van Laos. Er werden landingsbanen aangelegd, een guerrillaleger van de minderheid de Hmong werd door de CIA getraind. In het oosten van Laos was de communistische Phatet Lao actief, die sympathiseerde met Noord-Vietnam. Vanuit Long Chen werden jarenlang dagelijks meer dan 400 bombardementsvluchten uitgevoerd boven Noord-Vietnam en het oosten van Laos. Bommene die over bleven na een bombardement in noord-Vietnam werden ook lukraak op de vlucht terug boven Laos afgeworpen. Laos heeft de twijfelachtige eer het meest gebombardeerde land ter wereld te zijn. In die periode vielen er twee miljoen ton bommen op Laos, oftewel 500 kg per hoofd van de bevolking in een land dat officieel niet deelnam aan een oorlog. Er vielen meer dan 200.000 doden. Dit wordt wel de vergeten oorlog genoemd. Zelfs het Amerikaanse congres wist niet van het bestaan van deze oorlog. Het gebied ligt nog vol met niet-ontplofte (cluster)bommen UXO's). Geld om dit op te ruimen is er onvoldoende en de VS heeft nooit iets gedaan om dit op te ruimen. De stad Long Chen is nog steeds 'restricted area'. Gebieden waar je veilig kunt wandelen zijn aangegeven met stenen met daarop MAG (Mines Advisory Group).

We hebben gisterenavond naar een 2 uur durende (Amerikaanse) documentaire gekeken over deze vergeten oorlog. Indrukwekkend, maar helaas ook soms langdradig. Wel goed als voorbereiding op een bezoek aan deze regio.

Vanmorgen hebben we op een zijdefarm het productieproces van zijde goed kunnen zien. Daarna hebben we de vlakte der kruiken bezocht in het gebied waar veel is gebombardeerd. De wandelpaden waren steeds met de MAG gemarkeerd. De vlakte der kruiken is een mysterieus gebied van 30 bij 30 km waar schijnbaar lukraak reusachtige stenen kruiken liggen. Hoe ze daar ca 2000 jaar geleden zijn gekomen, is een raadsel, evenals het nut ervan. De verhalen variëren van fermentatie van whisky tot bewaren van al of niet gecremeerde lichamen. Na afloop hebben we een klein museum bezocht over de vergeten oorlog en de vlakte der kruiken. Daarna in Phonsavan het voorlichtingscentrum van MAG. Daar heb ik een t-shirt gekocht voor een voor Laotiaanse begrippen astronomisch bedrag. Dat is dan een mooie donatie aan die organisatie voor de opruiming van de bommen.

Foto's moet ik nog uitzoeken en volgen dus later.

Tempels, monniken en koken in Luang Prabang

Maandag 18 en dinsdag 19 januari 2016: tempels, monniken en koken in Luang Prabang

Luang Prabang is de oude koninklijke hoofdstad van Laos geweest. Eigenlijk maar een klein stadje met 50.000 inwoners, maar het oude stadscentrum behoort sinds 1995 tot de werelderfgoedlijst van de UNESCO.

Samen met Ingrid en nog drie andere reisgenoten hadden we ons ingeschreven voor een kookcursus van een halve dag op maandagochtend: je kunt de week slechter beginnen...? De cursus begon met een beoek aan de markt voor de inkoop. De cursus zelf was niet zo geweldig, maar paradoxaal (?) genoeg waren de twee gerechten die we hebben gemaakt zeer smakelijk en eenvoudig en snel te bereiden. We kregen een mooie kookboekje mee met deze en nog wat andere gerechten. Alles bij elkaar een geslaagde ochtend.

De maandag hebben we verder besteed aan vooral het bezichtigen van de tempels en stoepa's waar Luang Prabang zo bekend van is. De mooiste tempel is zonder meer de Wat Xieng Thong. Het oude koninklijk paleis, dat tegenwoordig dienst doet als museum, is ook zeer de moeite waard. Tegen half 6 ben ik omhoog geklommen naar de heuvel Phu Si voor de onvermijdelijke zonsondergang met de Mekong op de voorgrond. Het was op die heuvel erg druk. Gezellig geklets met een oude Japanse vrouw, die met haar man een (snelle) trip van 7 dagen door Laos deed: de Japanse wijze van reizen en alles, ook in Laos, zoveel mogelijk met het vliegtuig. Toen ik vertelde dat we 30 dagen hier waren, viel ze zo wat om van verbazing: ze was nog nooit langer dan 15 dagen op vakantie geweest. Nederland, dwz Amsterdam, had ze ook bezocht...

Iets wat je niet mag missen in Luang Prabang zijn de monniken, die 's ochtends vroeg bedelen om voedsel. Vanmorgen, dinsdag, dus om ca 5 uur op. Het was zeer indrukwekkend hoe de monniken in een lange optocht langs de mensen trekken, die hen eten geven. Vooral rijst.

De foto's gaan dit verhaal compleet maken.

Op weg naar Luang Prabang

Op weg naar Luang Prabang

Geen spannende verhalen: we moeten gewoon in twee dagen op een prettige manier naar Luang Prabang.

Zaterdag 16 januari: naar Nongkhaiw

Na 4 dagen Luang Namtha gaan we vanuit Noord Laos naar het zuidoosten. Een rit van bijna 300 km die we, met stops, in 8 uur doen. We rijden door een bergachtige omgeving. Een mooie rit met een heerlijk zonnetje en zo'n 25-27 graden. Nongkkaiw ligt prachtig aan de rivier Nam Ou, omgeven door een karstgebergte. Schitterend.

We blijven hier maar een nacht. Eigenlijk een tussenstop op weg naar Luang Prabang.

Zondag 17 januari: naar Luang Prabang met een bezoek aan de Pak Ou-grotten.

Vandaag gaan we echt een stuk naar het zuiden, naar Luang Prabang. Onze eerste stop vandaag is bij de grotten van Pak Ou. Deze grotten bereik je met een longtail-boat. De grotten zijn uitgehouwen in de kalksteenrotsen, die steil uit het water oprijzen. In deze grotten bevinden zich ca. 4000 boeddhabeelden in allerlei vormen en maten, die er in de loop van de eeuwen zijn neergezet. De lager gelegen grot, Tham Ting, bevat de meeste en mooiste beelden. De hoger gelegen grot, Tham Phum, bereik je door ruim 200 flinke traptreden te klimmen. Dat laatste hebben we gedaan, maar de beloning was schamel: de eerste grot bevat veel meer en mooiere beelden.

We gaan met de boot verder over de Mekong naar Luang Prabang, waar we tot en met dinsdag blijven.

Akha-trekking Nam Ha National Park

Woensdag 13 - vrijdag 15 januari: Akha trekking Nam Ha National Park

Deze trekking had ik niet willen missen. Het was een pittige tocht, maar niet 'f... heavy'. Twee volle dagen in de natuur en slapen bij bergvolkeren, die zeer dicht bij de natuur staan. Een tocht die ook niet door veel mensen wordt gemaakt. We zijn maar drie Fransen tegengekomen, die ook op woensdag deze trekking begonnen. Het noorden van Laos is eigenlijk nog een nauwelijks ontdekt toeristisch gebied.

Woensdagochtend werden we met de bus naar het dorpje B. Namho in het Nam Ha NP gebracht op 60 km ten ZW van Luang Namtha. B Namho is een dorpje bewoond door een van de minderheden in Noord-Laos, de Khmu. Onze gids woont ook in dit dorp. Vanuit het dorp gingen we op weg naar het 20 kilometer verderop gelegen Akha-dorpje B. Namlo (zie foto met kaartje trekking). Na een vlakke aanloop gingen we toch vrij snel flink omhoog. De lunch werd onderweg uitgepakt en was zeer smakelijk (zie foto's). Rond 4 uur kwamen we al in het dorpje aan voor onze de eerste overnachting bij de Akha. De Akha zijn een uit Birma gevluchte minderheid. Het dorpje is redelijk groot en maakte op ons een smerige indruk. Zonder het te zeggen dachten we alle drie hetzelfde: moeten we hier overnachten? De Akha zijn niet echt vriendelijk en gastvrij. We sliepen bij een gezin, waar we niet of nauwelijks contact mee hadden. In de 'woonkamer' met TV (waarover straks meer!) werden drie matjes neergelegd met een lekkere dikke deken: het kon 's nachts wel eens koud zijn! We hebben wat rondgewandeld door het dorp en om half 6 had onze gids met zijn hulp een heerlijke maaltijd met vers geslachte kip klaar. Om 7 uur gaf de vrouw des huizes aan dat het licht uitging en de familie (2 kinderen van 1,5 en 4-5 jaar) ging slapen in de aparte ruimte naast de woonkamer. Wij dus ook maar... Een uur later stond de vrouw op, ging naar buiten met de jongste en kwam even alter terug met een andere vrouw. De Tv boven mijn hoofd werd aangezet. Een bijzondere vertoning: drie mannen liggen te slapen en twee vrouwen kijken giechelend naar een in Lao nagesynchroniseerde Amerikaanse serie. Om half 10 werd het ook voor hen echt tijd te gaan slapen: de tv ging uit.

Het ontbijt bestond de volgende ochtend uit mie-soep met een gekookt ei erin. Om kwart over 8 verlieten we het dorp en gingen op weg voor een tocht van 15-18 km naar het volgende dorp. Er was ons verteld dat het begin van de tweede dag het zwaarste stuk direct zou komen. We gingen op een steil pad met dichte begroeiing eromheen een uur omhoog. Dat was inderdaad een pittig stuk. Daarna bleef het oppassen op een smal rotsachtig pad langs de bergrand. Onze gids vertelde ons, dat wij evenals de dag daarvoor dik boven het gemiddelde tempo liepen. Voor wat het waard is... Feit is dat we al om 2 uur bij onze volgende overnachting aankwamen, Khmu- dorpje B. Pang. Dit is een klein dorp van zo'n 15 gezinnen. Dit dorp zag er veel schoner uit en we werden zeer vriendelijk ontvangen. Dit dorp heeft een keurig gastenverblijf waar wel 15 mensen kunnen slapen. Prima!

We hadden al vrij snel in de gaten wat ons avondeten zou worden. Een van de eenden werd gevangen en ....dus aten we eendeborst in Lao-stijl. De avond brachten we gezellig bij het kampvuur door met een van de families. We waren zo moe, dat we om half 9 zijn gaan slapen tot de volgende ochtend 7 uur. Het ontbijt bestond uit ei, rijst en groenten met vis.

Om 9 uur vertrokken we voor het laatste uurtje wandelen. Kort wandeldagje... Verder gingen we met een pick-up-truck terug naar het dorp waar we woensdag begonnen. Om half 2 waren we terug in Luang Namtha na tweeëneenhalve dag om niet te vergeten.

Fietstocht omgeving Luang Namtha

12 januari: fietstocht omgeving Luang Namtha

Gisteren zijn we met onze bus (geschikt voor 35 personen!) aangekomen in Luang Namtha. Het is hier in deze periode van het jaar vanaf 's avonds 6 tot laat in de morgen behoorlijk koud met ca. 10 graden; tegen het middaguur loopt de temperatuur op tot 22-25 graden.

Na drie dagen reizen is het heerlijk om weer eens wat te doen. Deze eerste dag kunnen een fietstocht maken van ca 20 km in de landelijke omgeving van Luang Namtha. Iedereen van onze groep van 14 gaat mee. We gaan over landelijke weggetjes, soms verhard en soms niet. Veel mogelijkheden om te stoppen waar we willen. Je krijgt al fietsend en rondlopend een aardig beeld van het leven van een gemiddelde Laotiaan in dit toch nog overwegend agrarische land. De mensen zijn ongelofelijk vriendelijk.Zoals zo vaak in dit soort landen doet de vrouw het werk en..... een gezin heeft ook nog veel kinderen. Die kinderen zijn natuurlijk zeer innemend, dus voer voor fotografen.

Morgen begin ik aan de driedaagse trekking naar de bergvolkeren hier in de omgeving van Luang Namtha, dat in een vallei ligt met op de achtergrond de bergen. Het schijnt een zware tocht te worden, met het accent op de eerste en tweede dag. We gaan het wel zien. Hopelijk is een bericht over die tocht, dat ik op internet las, van een iemand met een slechte conditie: fucking heavy...

Ingrid blijft met anderen in Luang Namtha en heeft zoveel mogelijkheden die dagen door te komen, dat ik me daar geen zorgen om maak. Ze gaan in ieder geval een dag met een bus naar bergdorpen vlakbij de grens met China. Het is trouwens toch een hele fijn groep waarmee we reizen. Wel allemaal > 56 jaar, waarvan nog een aantal werken, maar met veel reiservaring. De pensionados vormen wel de meerderheid...

Mijn volgende verhaal komt op zijn vroegst pas de 15e, na de trekking.

Dagje Bangkok omdat het moet

Zaterdag 9 en zondag 10 januari 2016: Dagje Bangkok omdat het moet

Onze reis door Laos en Cambodja begint in het noorden van Laos.Om daar te komen, betekent dat een nachtvlucht naar Bangkok en dan nog een binnenlandse vlucht naar Chiang Rai, vlakbij de grens met Laos. Die binnenlandse vlucht stond in het reisschema een paar uur na aankomst in Bangkok. Een week voor vertrek kregen we echter de mededeling dat we zonder verdere opgaaf van redenen, pas 's avonds om 6 uur van Bangkok naar Chang Rai zouden vliegen. Dat betekende bijna 12 uur in Bangkok wachten. Onze reisorganisatie, Sawadee, vond dat toch ook wel een lange wachttijd op het vliegveld worden. Dus hadden ze voor ons een citytrip Bangkok geregeld. Dat noem je dan van de nood een deugt maken.

Een nachtvlucht levert meestal niet veel uurtjes slapen. Deze vlucht naar Bangkok was dat niet anders. Wel de oogjes dicht, maar dat is iets anders dan slapen. Zo'n citytripje is na zo'n vlucht toch even flink schakelen: vanaf huis gerekend al 24 uur onderweg, niet echt geslapen, met 32 graden rondlopen in een wereldstad ipv 5-10 graden in Nederland, nog niet in echte zomerkleding...

One gids-voor-een-dag maakte er het beste van. We hebben met haar 'democratisch' een dagprogramma gemaakt. Slaaptekort maakt dat zo'n dag lang duurt. Toen we laat in de middag op het vliegveld zaten te wachten op vertrek naar Chiang Rai, viel bijna iedereen in slaap. Uiteindelijk waren we om 10 uur 's avonds in ons hotel, gelegen aan de Mekong in Thailand,vlakbij de Laotiaanse grens. De grensovergang naar Laos met alle formaliteiten is uitgesteld tot maandagmorgen. Na 40 uur reizen eindelijk naar bed. Nu begint de vakantie echt!